همیشه در شروع می ماند

تلاقی من با چیزهایی که دوست دارم،

فهمیدن تو بود بس

.

آخر آرزوهایی که می آمد و نمی ماند،

حقیقت، آمدنی بود که می آید و نمی ماند

.

آرزویم فهمیدن تو بود و بس

.

شکایتم از دلتنگی که تمام نمی شد و همیشه در شروع می ماند،

به سوی تو بود، که شکایت ها داری و نمی گویی

.

خواستنم فهمیدن تو بود وبس

.

پناهگاه بارانی بودنم،

آرامش بی پناه بودنم،

سکوت هیاهویم،

هیاهوی بی صدایم،

شروع بالیدنم،

و بالیدن آغازم،

همه،

فهمیدن تو بود وبس

.

من از اضطراب تا تو،

التهاب را جدا گذاشتم

.

من از اضطراب تا تو، فرصت دیگری نداشتم

.

بگو که در پناه تو، فرصت اضطراب نیست