ای کاش می توانستم باران باشم تا تمام غمهای دلت را بشویم.

ای کاش می توانستم باران باشم تا تمام غمهای دلت را بشویم.


ای کاش می توانستم ابر باشم تا سایه بانی از محبت بر رویت می گستراندم.


ای کاش می توانستم اشک باشم تا هرگاه که آسمان چشمهایت ابری می شد باریدن می گرفتم.


ای کاش می توانستم خنده باشم تا روی لبانت نشینم و غنچه بسته لبانت را بگشایم.


ای کاش می توانستم یک پرنده باشم و پر می گشودم و تا دور دستها در کنار تو پرواز می کردم.


ای کاش می توانستم سایه باشم تا نزدیک ترین کس به تو بود