شعری زیبا از مولانا:

 ما همه در ره عشق تو اسیران بیم و بلائیم           کس نیست چنین عاشق و بیچاره که مائیم
یا رب مددی  کن که در این شهر غریبیـــــــــم           یــــــــا رب کرمی کن که در این شهـر گدائیم
حلاج وشاینیـــــــــــــــــــم که از دار نترسیـــم            مجنــــــــــو ن صفتانیم که در عشق خدائیم
نه اهل صلاتیم نه مستــــــــــــان خـــرابـــــات           اینجـــــــــــا نه و آنجا نه چه قو میم و کجائیم
چون ترسیدن ما همه از بیم وبلا بـــــــــــــــود           حالا زچه ترسیـــــــم که در عیـــــــن بلائیـــم
ما را زتو سری ست که کس محرم آن نیست           گر سر برود سر تو با کس نگشائیــــــــــــــــم
ما را نه غم دوزخ ونه حرص بهشت اســــــــت           بردار زرخ پرده که مشتاق لقا ئیـــــــــــــــــــم