شکستم

 حرم حرم شده ام دل " دلی که کرده هوایت"          عطش عطش شده ام لب برای بوسه به پایت       

 سفر سفر چمدانی که بسته عشق به نامت           قدم قدم  تب و تابی که کرده   گل به هوایت

 نفس نفس تب دیدار تو شکفته  در این  جان            غزل غزل به دلم ریخت  نور و نشئه صفایت

 قفس قفس پرم از بغض و غصه غصه شکستم          کجا کجاست ضریح قشنگ عقده  گشایت

 تمام شعر و  شعورم   تمام  غیب و  حضورم             به هر دقیقه نثارت  به یک   اشاره    فدایت

 تویی که مشرق عشقی تویی که مغرب هجری       بخوان مرا که در آفاق   دل  شکفته    صدایت

 کم از  سعادت   آهو   ندااشتم  همه    عمرم           که بوده ضامن  من آن ضریح عقده گشایت 

پرنده شو  دل تنگم!   بخوان   به نام    کبوتر            که  آسمان  حرم  شد  پر از   پرنده  برایت

 چه جای شکوه ،خدایا، تو  را اگر چه ندیدم             نگاه  می کنم از دل به یاد  تو به "رضا "یت