می نویسمت...

هیچ کس نمی تواند تو را از رویاهای من بگیرد...

برایت می نویسم تا بدانی با ندیدنت هیچ چیز تمام نمی شود...

برایت می نویسم تا بدانی عاشقانه دوستت دارم.

دنیای من!هیچ کس نمی تواند تو را از لحظه های تنهایی من جدا کند.

می نویسمت...

می خوانمت...

و می دانمت تا بدانی تا همیشه آشنای دلم می مانی.

هیچ کس نمی تواند دنیای کوچک مرا از من بگیرد.

باز هم برایت می نویسم...

نوشتن چاره ی دلتنگی من است.

میدانم بی فایده است و تو هیچ وقت نوشته هایم را نمی خوانی

اما می نویسم تا همه بدانند با آن که برایت هیچ کس نبودم

ولی برایم همه کس بودی.... .

نگاه کن زیبای من...

هیچکس تو بدون تو باز هم هیچکس است

همان هیچی که امروز تهی تر از هر هیچ و پوچ است.

می نویسم...

هر بار که روی از من برمی گردانی...

نه خسته نمی شوم...

برایت عاشقانه تر می نویسم

و شاید خدایی که از آن بالا بی رحمانه نگاهم می کند

روزی دلش برای بی کسی هایم بسوزد!!!

هیچ کس نفهمید که من از دوری تو چه می کشم...

هیچ کس دلیل گریه هایم را نفهمید

و باز هم خدا این وسط خاموش ماند... .

هیچ وقت تو را از رویاهایم خط نمی زنم زیبای من.... .... ....

(روزگار غریبیست نازنین)...!!!!!